Washington
Door: Nola en Debby
Blijf op de hoogte en volg Familie
18 Juli 2012 | Verenigde Staten, Washington Manor
Hoi hoi allemaal
washington weer een geweldige stad wat een dag vandaag zeg lees maar eens.
Hadden jullie mischien al gehoord dat Britt oorpijn had nou tog maar even naar het ziekehuis
Wat bleek ze had een ooronsteking.
daarna zijn we tog met onze fantastiese 7 zitter de stad in gereden.
al snel zagen we het witte huis (dachten we) maar nee hoor dat was een van de chique anderen gebouwen ook al waren ze niet zo hoog als in New York ze waren wel heel mooi.
maar na een tijdje lopen waren we er egt het witte huis nartuurlijk waren wij een uitzondering en mochten we een kopje thee drinken met onze goeie vriend presiedent obama.
Daarna gingen we tog maar op pad naar de begraafplaats van de oude bewoner in het witte huis.het was wel een eindje lopen en als het dan 42 graden is is dat geen pretje maar tog hebben we het gedaan.
Toen we recht voor het graf van presiedent kennedie stonden kwamen we er achter dat de fotokamera leeg was.
Gelukkig had papa zijn blakberry mee dat we er tog nog bewijs van hadden.
Maar toen we weer tereug wouden gingen we egt niet meer lopen hoor nou maar even een kaartje voor de tram gehaald maar toen.
Heel geschrokken riep een man politcie politcie (maar dan in het engels) nou met drie seconden stond er 7man politcie wij moesten allemaal naar achteren we schrokken natuurlijk heel erg allemaal.
Alsnel waren er 4 jongens opgepakt zakkenrollers met ons niks aan de hand hoor maar een kwartier later had ik nog steeds de schrik in me.
nog lekker een hapje genomen en toen richting het hotel gegaan maar toen waren we de weg nog eens kwijt gelukig goed aangekomen bij het hotel.
Wat een dag he we hebben deze dag veel schrik gehad maar wel een beetje rust want bij onze vriend obama moesten we ons wel heel netjes gedragen hoor.
XXX van Nola!!!
Lieve Allemaal,
Tja wat moet ik hier nog aan toevoegen aan dit geweldige verhaal van mijn jongste dochter. Maar toch kan ik het niet laten om ook nog even wat te typen. Britt had al twee dagen geleden iets oorpijn maar vannacht kreeg ze er wel erg veel last van. Eigenlijk hadden we het plan om vroeg Washington in te gaan omdat het behoorlijk warm zou worden. Maar na vannacht leek het ons toch beter om even met Britt naar een dokter te gaan. Even geïnformeerd bij het hotel en bleek dat we naar het ziekenhuis moesten. We besloten dat Herko en Britt samen zouden gaan en dat Diede, Nola en ik in het hotel zouden wachten. Na 2,5 uur en 300 dollar armer (tja je hebt wat over voor je kind, grapje) kwamen ze terug met druppels en pillen. Ze heeft een oorontsteking en gelukkig goed aangevoeld dat we meteen actie moesten ondernemen. En toen toch maar richting Washington. Was het in New York al warm dit was echt het toppunt. Onze kleding is gewoon wit uitgeslagen van al het zweet. We hadden gelezen dat het een compacte stad was. Maar met ik weet niet hoeveel graden is niets meer compact…. Na het Witte Huis, en de thee natuurlijk, wilden we graag naar het Arlington National Cemetery, de begraafplaats van president Kennedy en nog 200.000 soldaten. En omdat het zo’n compacte stad zou zijn gingen we lopen. Dat hebben we geweten, knap dat we het uiteindelijk hebben gehaald. Al bracht dit tijdens het wandelen wel de nodige discussie moet ik bekennen. Waren we er bijna moesten we nog even de brug over zonder schaduw. En uiteindelijk op de begraafplaats moesten we natuurlijk weer een behoorlijk stuk lopen. Maar dit was wel ontzettend indrukwekkend, maar wat waren we op. En toen op het moment om de familie Kennedy vast te leggen wat denk je batterij van het fototoestel leeg. Dat kon er vandaag nog wel bij. Onze voorraad drank in de rugtas was ook op. Normaal gesproken zijn er overal karretjes waar je drinken kunt kopen. Maar hier dus niet. Wij denken dat ze zo’n begraafplaats niet commercieel willen maken. Dus terug maar de metro gezocht en toen dus het actieverhaal. Nola was echt ontzettend geschrokken. En Britt dacht dat ze in CSI was terechtgekomen. Maar al snel bleek alles onder controle. We hebben ook nog het Vietnam Veterans Memorial en het Lincoln Memorial bezocht. Dit ligt allemaal rond de Reflecting Pool waar het Washington Monument (film Forrest Gump) in reflecteert. Zo ontzettend groot en mooi allemaal. Bij het Lincoln Memorial was ik wat foto’s aan het maken toen er ineens een wel heeeeel dikke dame liep. Dus ook even op de foto gezet, maar hier werd Diede heel boos over, dat doe je toch niet, dat zou je zelf ook niet leuk vinden. En uiteindelijk vond ik dat ze gelijk had en wiste ik de foto. Schreef ik al die tijd trots dat het zo goed gaat zonder GPS nou vanavond even niet. Had ik natuurlijk niet geschreven als Nola ons niet verklikt had, grapje. Maar na even zoeken kwam ook dat weer goed en waren we rond 10 uur in het hotel. Herko en ik gaan nu eens overleggen wat we morgen gaan doen. Want eigenlijk is er hier nog zoveel moois te zien maar nog zo’n dag in de hitte in de stad zien we niet zitten. Zou je denken dat de meiden helemaal op zijn, nou het is nu 11 uur en ze liggen nog te keten. De medicijnen van Britt slaan gelukkig al wat aan al heeft ze nog regelmatig vervelende steken. Tot morgen maar weer.
Groetjes vanuit het warme, mooie Washington van Herko, Britt, Diede, Nola, Debby
(Hier op de hotelkamer is het trouwens heerlijk koel hoor!) Doei!
washington weer een geweldige stad wat een dag vandaag zeg lees maar eens.
Hadden jullie mischien al gehoord dat Britt oorpijn had nou tog maar even naar het ziekehuis
Wat bleek ze had een ooronsteking.
daarna zijn we tog met onze fantastiese 7 zitter de stad in gereden.
al snel zagen we het witte huis (dachten we) maar nee hoor dat was een van de chique anderen gebouwen ook al waren ze niet zo hoog als in New York ze waren wel heel mooi.
maar na een tijdje lopen waren we er egt het witte huis nartuurlijk waren wij een uitzondering en mochten we een kopje thee drinken met onze goeie vriend presiedent obama.
Daarna gingen we tog maar op pad naar de begraafplaats van de oude bewoner in het witte huis.het was wel een eindje lopen en als het dan 42 graden is is dat geen pretje maar tog hebben we het gedaan.
Toen we recht voor het graf van presiedent kennedie stonden kwamen we er achter dat de fotokamera leeg was.
Gelukkig had papa zijn blakberry mee dat we er tog nog bewijs van hadden.
Maar toen we weer tereug wouden gingen we egt niet meer lopen hoor nou maar even een kaartje voor de tram gehaald maar toen.
Heel geschrokken riep een man politcie politcie (maar dan in het engels) nou met drie seconden stond er 7man politcie wij moesten allemaal naar achteren we schrokken natuurlijk heel erg allemaal.
Alsnel waren er 4 jongens opgepakt zakkenrollers met ons niks aan de hand hoor maar een kwartier later had ik nog steeds de schrik in me.
nog lekker een hapje genomen en toen richting het hotel gegaan maar toen waren we de weg nog eens kwijt gelukig goed aangekomen bij het hotel.
Wat een dag he we hebben deze dag veel schrik gehad maar wel een beetje rust want bij onze vriend obama moesten we ons wel heel netjes gedragen hoor.
XXX van Nola!!!
Lieve Allemaal,
Tja wat moet ik hier nog aan toevoegen aan dit geweldige verhaal van mijn jongste dochter. Maar toch kan ik het niet laten om ook nog even wat te typen. Britt had al twee dagen geleden iets oorpijn maar vannacht kreeg ze er wel erg veel last van. Eigenlijk hadden we het plan om vroeg Washington in te gaan omdat het behoorlijk warm zou worden. Maar na vannacht leek het ons toch beter om even met Britt naar een dokter te gaan. Even geïnformeerd bij het hotel en bleek dat we naar het ziekenhuis moesten. We besloten dat Herko en Britt samen zouden gaan en dat Diede, Nola en ik in het hotel zouden wachten. Na 2,5 uur en 300 dollar armer (tja je hebt wat over voor je kind, grapje) kwamen ze terug met druppels en pillen. Ze heeft een oorontsteking en gelukkig goed aangevoeld dat we meteen actie moesten ondernemen. En toen toch maar richting Washington. Was het in New York al warm dit was echt het toppunt. Onze kleding is gewoon wit uitgeslagen van al het zweet. We hadden gelezen dat het een compacte stad was. Maar met ik weet niet hoeveel graden is niets meer compact…. Na het Witte Huis, en de thee natuurlijk, wilden we graag naar het Arlington National Cemetery, de begraafplaats van president Kennedy en nog 200.000 soldaten. En omdat het zo’n compacte stad zou zijn gingen we lopen. Dat hebben we geweten, knap dat we het uiteindelijk hebben gehaald. Al bracht dit tijdens het wandelen wel de nodige discussie moet ik bekennen. Waren we er bijna moesten we nog even de brug over zonder schaduw. En uiteindelijk op de begraafplaats moesten we natuurlijk weer een behoorlijk stuk lopen. Maar dit was wel ontzettend indrukwekkend, maar wat waren we op. En toen op het moment om de familie Kennedy vast te leggen wat denk je batterij van het fototoestel leeg. Dat kon er vandaag nog wel bij. Onze voorraad drank in de rugtas was ook op. Normaal gesproken zijn er overal karretjes waar je drinken kunt kopen. Maar hier dus niet. Wij denken dat ze zo’n begraafplaats niet commercieel willen maken. Dus terug maar de metro gezocht en toen dus het actieverhaal. Nola was echt ontzettend geschrokken. En Britt dacht dat ze in CSI was terechtgekomen. Maar al snel bleek alles onder controle. We hebben ook nog het Vietnam Veterans Memorial en het Lincoln Memorial bezocht. Dit ligt allemaal rond de Reflecting Pool waar het Washington Monument (film Forrest Gump) in reflecteert. Zo ontzettend groot en mooi allemaal. Bij het Lincoln Memorial was ik wat foto’s aan het maken toen er ineens een wel heeeeel dikke dame liep. Dus ook even op de foto gezet, maar hier werd Diede heel boos over, dat doe je toch niet, dat zou je zelf ook niet leuk vinden. En uiteindelijk vond ik dat ze gelijk had en wiste ik de foto. Schreef ik al die tijd trots dat het zo goed gaat zonder GPS nou vanavond even niet. Had ik natuurlijk niet geschreven als Nola ons niet verklikt had, grapje. Maar na even zoeken kwam ook dat weer goed en waren we rond 10 uur in het hotel. Herko en ik gaan nu eens overleggen wat we morgen gaan doen. Want eigenlijk is er hier nog zoveel moois te zien maar nog zo’n dag in de hitte in de stad zien we niet zitten. Zou je denken dat de meiden helemaal op zijn, nou het is nu 11 uur en ze liggen nog te keten. De medicijnen van Britt slaan gelukkig al wat aan al heeft ze nog regelmatig vervelende steken. Tot morgen maar weer.
Groetjes vanuit het warme, mooie Washington van Herko, Britt, Diede, Nola, Debby
(Hier op de hotelkamer is het trouwens heerlijk koel hoor!) Doei!
-
18 Juli 2012 - 06:46
Erika:
Wat een avontuur weer! Gelukkig gaat het met Britt weer iets beter. Mooie foto's. Het graf van Kennedy valt wel een beetje tegen, is dat alleen zo'n plaatje? Wel erg sober. Dit lijkt mij ook een prachtige stad. Maar, zoals je al schrijft, als het zo warm is ben je niet vooruit te branden.... Vandaag zou het hier een mooie dag worden (woensdag, 08.45 uur), zo'n 24 graden. Ben benieuwd. Het lijkt alsof wij hier een seizoen overslaan. In de winkels hangen al de winterjassen en de herfsttinten komen alweer tevoorschijn. Nog heel veel plezier allemaal en tot het volgende verhaal!
Groetjes en liefs,
Erika xxx -
18 Juli 2012 - 07:01
Marloes, Jarno, Jade:
Ik had net een heel verhaal geschreven, en weg is t.... Nou dan nog maar een keer.
Hoooi!!!
Nola wat kun je toch leuk schrijven! Je hebt het talent van je mama!! We genieten iedere morgen van jullie verhaaltjes en Jade van de foto's! Dus we zijn blij om iedere x weer een foto van de meiden te zien! Jullie worden echt gemist, want ze roept de hele morgen naar jullie (en Nola helemaal, want 's ochtends is er een filmpje op tv met een Lola en dan roept ze steeds; Nola , Nola!!)
We moesten ook wel lachten om het verhaaltje over de dikke dame, we zien het Diede zo zeggen!! Hahah, schatje is ze ook!
En Britt?? Hoe gaat het nu met jou?? Gaat het wat beter? Dikke beterschapskus voor jou!!
En Nola, heb je nog iets lekker bij de thee gekregen bij Obama?? We zagen hem gisteren nog op tv! Wat leuk dat jullie dan hem in het echt mochten spreken ;-)
Jammer dat het zo warm is, maar troost je, het weer hier is al helemaal niet om naar huis te schrijven (doen we dus ook maar niet).
Allemaal veel liefs van ons!!!
XXX -
18 Juli 2012 - 09:47
Jan En Gerda:
Hi V.I.P.Ladies and genteleman.
Dat had ik jullie ook nog wel kunnen vertellen dat jullie bij president Obama thee mochten drinken.
Had even gemaild en medegedeeld dat de kleindochters van JAN en GERDA VAN DE KONING uit Gies er aan kwamen vandaar.
Britt hopelijk al weer een beetje beter met je oor.
Kwam dat nu omdat je veel gezwommen heb of dat je niet goed luistert.Ha ha
Zal toch wel het eerste zijn ??
Lees ook dat het nog steeds heel COOL is om in de States te zijn,maar
koel is het alleen op de hotelkamer.
Nou geniet er nog maar even van want hier is het met het weer nog niet veel bijzonders.
Volgende week schijnt het beter te worden.Daar nemen jullie zeker dan wat van uit America mee. Prima.
De fotos zien er ook leuk uit.
Op naar het volgende avontuur.
Missen jullie al wel een heeel heeeeel klein beetje.
Nou dike hug en kusjes van Oma en Opa -
18 Juli 2012 - 20:39
Maaike, Louys LenS:
Wat een SUPERRR verhalen en foto's!!!! En Nola TOP reisverslag geschreven hoor!
Elke morgen wakker worden en weer een verhaal lezen waar je echt de goosebumps van krijg is toch weer een mooi begin van de dag. Trouwens niet alleen de verhalen maar ook de foto's, echt een superhoog wegdroomgehalte.
Verelend dat Britt oorpijn heeft, hopelijk helpen de druppels en snel.
En Diede, inderdaad wel een makkelijke prooi één dikke amerikaan gauw op de foto zetten, misschien moet je mama eens vragen om een slanke amerikaan op de foto te zetten. Dat zal waarschijnlijk iet wat lastiger worden.(whaha)
Dat we ons geen zorgen hoeven maken of jullie je daar wel goed vermaken lijkt me duidelijk, maar wat me wel opvalt is dat ik angstig weinig lees over de amerikaanse culinair de provence. Jullie zorgen toch wel dat er genoeg gesupersized wordt?
Enne... herco hoeveel nachten nog voor dat je een run door het park neemt en een eindsprint op de famous stairs? Lijkt me helemaal top als je onder het raam van father carmine nog ff een foto kunt maken.
Heeel veel plezier and take it easy.
greetzz fam Boom
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
